Prezentujemy Państwu wyjątkową rezydencję w Hajownikach. Nieruchomość obejmuje około 8 ha parku z starodrzewem, stawem, rzeźbami oraz dwoma domami.
Dom na wyspie to Pensjonat w pełni wyposażony do samodzielnego funkcjonowania, dostępny przez most i położony kilkaset metrów od głównej rezydencji.

Główna rezydencja to budynek wybudowany od podstaw według własnego projektu z trzema poziomami:

Piwnica:
pralnia
spiżarnia
biblioteka
pokój wypoczynkowy
piwnica na wino
pomieszczenie techniczne
toalety

Parter:
ogromny salon
jadalnia
piękna kuchnia
poczekalnia
biura
toalety

Pierwsze piętro:
sypialnie
pokój dziecięcy
toalety
The entire house is air-conditioned, with a heat pump and gas boiler (gas tank buried underground), a photovoltaic installation of 20KWP and 54KW storage, a generator with a 700-liter tank, water from the network and additionally from a well, and a bio-treatment plant installed.
The entire residence is fenced. Nearby is a horse farm.

Hajowniki Park - historia
Wieś Hajowniki położona jest na wschodnim skraju gminy Skierbieszów, nad rzeką Wolicą, w obrębie Podziałów grabowieckich. Pod względem krajobrazowym teren ten jest bardzo zróżnicowany. Podziały grabowieckie są najwyższą częścią Wyżyny Lubelskiej, gdzie wysokości bezwzględne wahają się od 190 do 311 m n.p.m.
Obszar charakteryzuje się pagórkowatym krajobrazem z licznymi głębokimi wąwozami i dolinami. Teren wokół Hajownik charakteryzuje się dobrą intensywną hydrologią, zalesieniem i obecnością żyznych gleb wykształconych na podłożu lessowym.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1436 roku, kiedy to biskup chełmski Jan Biskupiec założył i ufundował parafię w Skierbieszowie. Do parafii należały następujące wsie: Skierbieszów, Moszczona, Hajowniki, Wola [Hajowicka], Cieszyn, Żuków, Ilowiec, Łaziska, Czesniki, Huszczka Wołoska, Huszczka Serbinowa, Huszczka Dzierzkowa, Sulice, Zabytów, Drewniki i Stryjów. W 1463 roku wieś miała już prawa magdeburskie, a burmistrzem był Mikolaj. W 1525 roku Hajowniki należały do powiatu chełmskiego i były własnością Uchanskich z Słuzewa. W 1555 roku wieś wraz z Wysokiem i Moszczoną została włączona do powiatu grabowieckiego na prośbę właściciela.
W 1564 roku Hajowniki odnotowano również jako Wola Hajownica, posiadała 6 i ½ łana ziemi ornej oraz 4 bezrolnych chłopów. Według rejestru podatkowego z 1578 roku, Trilewska, wówczas właścicielka Hajowników, płaciła podatek od 3 łanów ziemi ornej i 3 bezrolnych chłopów oraz 3 lokatorów. Pod koniec XVI wieku wieś należała do Jakuba Uchaskiego, biskupa chełmskiego, który kupił ją od Jakuba Snopkowskiego wraz z Wolą Hajownicką i Wysokiem.
Według W. Bondyry, od 1590 roku wieś należała do rodziny Danilowiczów. W 1629 roku wieś należała do Trilewskiego. W 1640 roku wieś dzierżawił Andrzej Chaiński, który potem napadł na miejscową młynarnię, dzierżawioną przez Żyda Lewko Aronowicza z Narola. Lewko otrzymał pięć ran. Atak miał być zemstą za obelgi rzucane przez młynarza i jego pomocników na żonę Choińskiego - Dobę i jej ranienie. Lewko Aronowicz odwołał się do króla Władysława IV, który 8 stycznia 1642 roku wezwał Choińskiego na proces do Warszawy.
W 1666 roku źródła odnotowały właściciela Hajownik, Adama A. Czarnoluskiego, który posiadał także sąsiednią wioskę - Wysokie. W 1669 roku Hajowniki należały do [Wojciecha Alojze] Zielińskiego, wojewody biskiego, który zmarł w 1693 roku. Dobytkiem dziedziczyła najprawdopodobniej jego syn Jan.
W 1684 roku obie wsie miały 42 domy, z czego tylko 24 były zamieszkiwane.
Na początku XVIII wieku majątek [prawdopodobnie częściowo] trafił w ręce Adama Ulińskiego, który wydzierżawił go częściowo Zamojskiemu franciszkanom, a częściowo Swieborowskiemu. W tym czasie we wsi znajdowała się skromna drewniana dwórka z warzywnikiem. Opisy z 1717 i 1724 roku wskazują:
Nowo pokryty drewniany dwór otoczony płotem, z dwoma chlewami, stodołą, winnicą czyli browarem, młynem z dwoma kołami na stawie, nie zdumionym zaporą po wykopanym jazie, obok młyna fasonowego. Ogrody dworskie były zarówno pod warzywa, jak i konopie.
Inwentarz z 1774 roku wspomina:
Cały dwór jest bardzo stary i zbutwiały, pokryty starym krzakiem, z ganek z czterema kolumnami.
W dworze mieszkał ówczesny właściciel Stanisław Kostka Zieliński, podczas gdy majątek był dzierżawiony przez Piotra Lubowieckiego.
Obok dworu znajdowały się stare zabudowania i budynki gospodarcze. Dziedziniec był otoczony płotem z trzema bramami: od strony gości, wioski oraz stodoły. Teren za zabudowaniami miał 13 działek marchewek, 7 pietruszek, a na 17 działkach nic nie rosło, pod palisadami były 3 działki ogórków, a dwie to były działki stelmachowskie.
W 1796 roku część wsi kupił od Aleksandra Zielińskiego Antoni Romanowski, żonaty z Teresą Nowicką, po której w 1816 roku estate przejął ich syn Feliks, częściowo w ramach spadku, a częściowo kupując od sióstr: Joanny z Romanowskich Malczewskiej, żony Onufrego, Magdaleny z Romanowskich Jaworskiej, oraz od matki Teresy.
Spis z 1827 roku odnotował wieś w powiecie krasnystawskim i parafii Skierbieszów.
W tym czasie miała 25 domów i 178 mieszkańców. W 1845 roku znajdowała się tutaj karczma, która uzyskała patent na dalszą sprzedaż alkoholu.
W 1836 roku te dobra zostały zakupione za 427 346 złotych przez Kornela Malczewskiego, od którego w 1845 roku jego syn Kajetan zakupił za 200 tysięcy złotych prawdopodobnie jeden z nich założył dawno zamek i park w Hajownikach.
Kajetan Malczewski sprzedał Hajowniki w 1849 roku Janowi Kaczkowskiemu, który w następnym roku odsprzedał je Romualdowi Horodyńskiemu. W 1855 roku Hajowniki zakupił Adam Laniewski i użytkował je aż do powstania styczniowego. Wzniósł kaplicę rodzinnej grobowej na cmentarzu w Skierbieszowie. W 1863 roku właścicielem wsi został Bazyli Hemasiuk, a w 1872 roku Władysław Kielczewski, których własność jest wymieniona w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego z 1882 roku. W tym czasie we wsi było 5 dworów i młyn wodny z 2 kamieniami z 1877 roku. W wiosce znajdowało się 5 budynków dworskich i 32 zagrodowe, a ludność wynosiła 290 mieszkańców, w tym 166 prawosławnych i 11 Żydów.
W 1901 roku właścicielem wsi został Adam Tuszowski, a po nim, w okresie międzywojennym, rodzina Kostkowskich. Według spisu z 1921 roku, wieś miała 50 domów i 299 mieszkańców, w tym 11 Żydów i 154 Ukraińców, natomiast majątek – 3 domy i 82 mieszkańców, wyłącznie Polaków.
W 1929 roku właścicielem 386 ha ziemi w Hajownikach był Jan Zofia Kostkowski. W wiosce był młyn należący do Granasiuka, który następnie przejęła Spółdzielnia Miejska.
Podczas I wojny światowej okolice Hajownik były miejscem zaciekłych walk, co potwierdza cmentarz poległych żołnierzy. Na powierzchni około 0,16 ha spoczywa 48 masowych grobów, w których pochowanych jest 1650 żołnierzy radzieckich.
Według spisu z 1928 roku, budynki dworskie razem z sadami zajmowały 16,8 ha, stawy rybne 25,2 ha, w tym stare 16,8 ha i nowe 8,4 ha.
Okres II wojny światowej był szczególnie trudny dla Hajownik. Skierbieszów i okoliczne wsie były wśród pierwszych ewakuowanych w Zamościu. Hajowniki ewakuowano w dniach 27–30 listopada 1942 roku. Polacy zostali wywiezieni do obozu Auschwitz lub do pracy w Niemczech, natomiast Ukraińcy zostali przesiedleni do pobliskiej wsi Skomorochy. Niektórzy mieszkańcy zostali przesiedleni do lokalnego dworu, gdzie utworzono niemiecką farmę.
W 1945 roku, w wyniku reformy rolnej, majątek Hajowniki został podzielony na parcele, a dwór i zabudowania gospodarcze rozebrano. Z całego zespołu dworsko-parkowego ocalał tylko park z zabytkowym drzewostanem, który jeszcze w latach 80. miał około 400 drzew (obecnie znacznie mniej), reprezentowany przez 23 gatunki. Najcenniejsze są pojedyncze kasztanowce, lipy-maple, topole i lipy, a także aleje z czarnymi olszami i jesionami. Zachowały się także fragmenty alei i pejzażowe wnętrza. Cały zespół skupia się wokół stawów.

Specyfikacja:
Powierzchnia: 500,0 m²
Liczba sypialni: 8

Sprzedawca: Maciej Smerecki

Źródło danych: https://www.otodom.pl/pl/oferta/piekna-rezydencja-dla-wymagajacych-ID4uDm9